Czy straciles wszystko?

Pytanie z mojej dzisiejszej poczty:

Czy pomagasz tez ludziom co stracili wszystko

Jeszcze nigdy nie spotkalam kogos kto by wszystko stracil - wiem, ze czasami sie czlowiekowi tak moze wydawac. Czasami straty sie nawarstwiaja do tego stopnia, ze latwo jest stracic poczucie rzeczywistosci, ale jak dlugo zyjesz jeszcze wszystkiego nie straciles.

Moim ulubionym powiedzeniem kiedys bylo "jak dlugo masz dwie rece i dwie nogi" - teraz wiem jednak ze nawet taka strata jest daleka od straty wszystkiego. Taki np. Mirek Jeznach stracil w wieku jedenastu lat obie rece, a jednak ma dzis ciekawa prace, bogate wewnetrznie zycie, ostatnio ozenil sie ze sliczna dziewczyna i nawet ma plany na to by sie nauczyc jezdzic samochodem!

Ludzie maja tendencje do porownywania sie z tymi, ktorym wiedzie sie lepiej - ja robie odwrotnie w swoim zyciu. Kiedy wiatr zaczyna mi wiac w oczy mysle o milionach ludzi, ktorzy nawet nie moga marzyc o tym, zeby zyc tak jak ja - albo tak jak ty.

Pomysl, wlasnie dzisiaj gdzies tam w Afryce, albo w Iraku czy gdzies indziej ktos wlasnie stracil swoja cala rodzine w wyniku wybuchu albo roztrzelania. Kiedy to czytasz jakas matka w Pakistanie koczuje pod golym niebem patrzac na swoje przemarzniete niemal umierajace dzieco - setki tysiecy ludzi w dalszym ciagu nie maja tam dachu nad glowa a zima juz sie zbliza... W Bengalii jakas matka szuka wody do picia - zejdzie jej na tym kilka godzin! A w Afryce jakies biedne dziecko znow zostalo kompletnie osamotnione w swojej nedzy, bo matka wlasnie umarla na AIDS....

Wiem, ze to nie jest latwe, ale nie mysl o tym co straciles - mysl o tym co masz. Bo nasz tak ogromnie wiele w porownaniu z tym jak niewiele maja inni!